دوبرمن از معدود نژادهاییست که با ایما و اشاره مقاصد صاحبش را درک می کند و نیاز به فرمان کلامی ندارد.او حتی با اشاره ی چشم و ابرو و درهم کشیدن چهره وضعیت و موقعیت مکانی را تشخیص داده و به افراد غریبه یا دشمن با جسارت حمله می کند.

ایستادگی در مقابل دوبرمن بی فایدست و استفاده از چوب و چماق و سایر وسایل اغلب باعث تحریک و حریص تر شدن دوبرمن می شود و او هرگز تسلیم نخواهد شد.

در این مطلب به بررسی دوبرمن می پردازیم همچنین می توانید غذای خشک سگ دوبرمن با قیمت مناسب تهیه کنید.

پیشنهاد خرید

کنسرو غذای گربه شایر مدل مرغ و جگر وزن ۴۰۰ گرم

88.000 تومانخرید کنید

خلق و خو و خصوصیات رفتاری دوبرمن

دوبرمن ها به صورت ذاتی هنگام حمله به نواحی بالای بدن (سر و گردن) هجوم می آورند.دوبرمن از دندانها و فکی قوی و بدنی استوار و محکم برخوردار است و غالبا ضربه با وسایل لطمه ای به آن وارد نمی کند.

دارای انرژی بسیار زیادیست و حتما به روزی 2 ساعت ورزش بی وقفه نیاز دارد.در صورت عدم تخلیه ای انرژی صحیح به بدن و روان دوبرمن فشار زیادی وارد می شود و از علائم آن صدا کردن و واق زدن آن است.اما در صورت تخلیه ی صحیح انرژی و تربیت درست هرگز بی دلیل و بی موقع واق نمی زند.

سگ های دوبرمن علی رغم زیبایی و صفات مناسبی که دارند به دلیل برخی شایعات نادرست و باور های غلطی که منتشر گردیده در ایران علاقمندان زیادی ندارد.

دوبرمن دارای شخصیت بسیار آلفا و هوش بسیار بالاییست.در مقابل تنبیه بی جا و خشونت بی موقع و بیش از حد کاملا حساس بوده و هرگز فراموش نخواهد کرد و منتظر می ماند تا آنرا تلافی کند.پس نباید با اعمال و رفتار خود باعث خشم و عصبانیت و آشفتگی آن شد.

دوبرمن ها سگ هایی یکه شناس هستند و باید در سنین کم خریداری یا تهیه شوند زیرا دوبر تنها اولین صاحب خود را (صاحبی که دوران تولگی را با آن گذرانده) صاحب خود می داند و اشخاص بعدی را فقط به چشم یک دوست مینگرد.

سگ های دوبرمن به بیگانگان با بدبینی خاصی مینگرند و کمتر کسی شجاعت نزدیک شدن به او را خواهد داشت.

از دوبرمن بعلت هوش و هشیاری زیاد و جسارت و شخصیت آلفای دوبر برای نگهبانی مخصوصا در پایگاه ها و مراکز مهم کمک می گیرند و این نژاد با اینهمه صفات بینظیر می تواند مسافت های زیادی را به وسعت زیاد تحت نظر بگیرد.

سگ های نژاد دوبرمن علاقه ی شدیدی به جست و خیز و دوندگی با صاحب خود دارند.

استاندارد های دوبرمن

این نژاد از نژادهای پرجمعیت در جهان هستند و با دو تیپ آمریکایی و اروپایی مشاهده می شوند.

مهمترین وجه تمایز این دو تیپ در بلندی قامت و محدودیت حداکثر بلندی آن هاست.مبحث رنگ بدن یگی دیگر از موارد اختلاف فاحش استاندارد این دو تیپ بوده به طوری که در استاندارد اروپا تنها رنگ سیاه و قهوه ای (بلوطی) قابل قبول بوده ولی در استاندارد آمریکا علاوه بر این دو رنگ رنگ های بلو (آبی) و فان هم پذیرفته می شود.

دوبرمن های آمریکایی کوچکتر سبکتر و ظریفترند و ساختمان استخوانی ضعیف تری نسبت به دوبرمن اروپایی دارند.در حالی که دوبرمن های اروپایی بزرگتر و درشت تر و قویترند و در مجموع با استخوان بندی قوی و درشت به وضوح مشخصند.

قد استاندارد و ایده آل

براساس استاندارد ارزیابی تیپ های آمریکایی، دوبر های آمریکایی نر دارای بلندی قد 66 تا 71 سانتی متر هستند و مقدار ایده آل و دلخواه آن 68.75سانتی متر است.در سگ های ماده بلندی از جدوگاه تا زمین 61 تا 66 سانتی متر و مقدار ایده آل آن 63.5 سانتی متر است.

در تیپ اروپایی اما بلندی قد سگ های نر 68 الی 72 و در دوبرمن های ماده ی تیپ اروپایی 63 الی 68 سانتی متر می باشد.به عبارتی می توان گفت همه ی سگهای دوبرمن اروپایی در جشنواره های جهان در استاندارد سگهای ددوبرمن آمریکایی بعلت خروج از محدوده ی قابل قبول استاندارد حذف می شوند.

پیشنهاد خرید

کنسرو غذای گربه شایر طعم ماهی ۴۰۰ گرمی

88.000 تومانخرید کنید

تاریخچه ی نژاد دوبرمن

دوبرمن تنها سگ آلمانی است که نام نژادی خود را از پرورش دهنده ی اولیه ی خود یعنی فردریش لوئیز دوبرمن بدست آورده است.او که مامور جمع آوری مالیات قصابی ها و زمانی مامور جمع آوری و نگهداری سگها بوده قانوناٌ حق جمع آوری تمام سگهای ولگرد را داشته است.وی حیواناتی را که از این طریق بدست می آورد بالاخص سگهایی که واجد ویژگی های برجسته ای بودند پرورش می داد.

به این سگها سگ قصابی گفته می شد که از نظر نژادی نسبتاٌ خالص بوده و نقش بسیار مهمی در شکل گیری نژاد دوبرمن داشته اند.

این سگ ها تیپ اولیه ی نژاد روتوایلر بوده که با تیپی از سگهای گله آمیخته بودند و به سگ سیاه با مشخصه های قرمز قهوه ای معروف بودند.بنابر این می توان گفت در 1870 دوبرمن، ترکیبی از این نژادها بوده است.فردریش دوبرمن این نژاد را نه فقط بخاطر هوشیاری خوب، بلکه بیشتر بعنوان یک سگ محافظ و نگهبان به وجود آورد.

این سگ ها عموماٌ بعنوان یک سگ گارد و پلیس مورد استفاده واقع می شدند و همین امر سبب گردید تا این سگها به سگ ژاندارم معروف شوند.

خصوصیات عمومی

دوبرمن دارای جثه ای متوسط با ساختار بدنی قوی و عضلانی با خطوطی زیبا و خوش نقش در بدن و ظاهری مغرور است که خصوصیات ظاهری عنوان شده از او تصویری ایده آل از سگی مناسب را مجسم می سازد.

خصوصیات مهم

بدن : دوبرمن به ویژه در نر ها تقریباٌ چهار گوش (مربع) بوده و طول بدن از جلوی سینه تا نشیمنگاه نباید از بلندی در جدوگاه بیشتر باشد البته 5 درصد طول بیشتر در نرها و 10 درصد در ماده ها قابل قبول است.

جمجمه : قوی و متناسب با بدن بوده و اگر از قله ی جمجمه نگاه شود سر به شکل زاویه دار دیده می شود.درمشاهده از جلو خط تاجی روی سر می بایست تقریباٌ هم سطح گوش ها بوده و پایینتر نباشد.خط پوزه تقریباٌ به طور مستقیم به سمت خط فوقانی جمجمه امتداد یافته و با انحنایی به آرامی به خط گردن میرسد.شیار پیشانی قابل مشاهده بوده و پس سر چندان واضح و نمایان نیست.

در مشاده ی سر از جلو، بالا و جوانب نواحی محدب و برآمده نباید وجود داشته باشد.

استاپ : ناچیز بوده ولی به شکل قابل توجهی توسعه یافته است.

پوزه : در تیپ آمریکایی به صورت مثلثی و در تیپ اروپایی به صورت آجری می باشد.

دندان ها : دندانهای پیش حالت قیچی دارند و به تعداد 42 عدد به شکل منظم و صحیح در جایگاه خود با اندازه ی طبیعی قرار دارند.

چشم ها : متوسط، بیضی شکل و تیره رنگ بوده و در سگهای قهوه ای و سفید و فان چشمها روشنتر است.

گوش : گوش سگ های دوبرمن در بالای سر واقع شده و پایه ی گوش به شکل ایستاده حمل می شود و به تناسب سر با طولی مناسب صرفاٌ جهت زیبایی بیشتر بریده می شوند.در کشورهایی که قطع گوش غیر مجاز می باشد گوش های اصلاح نشده (جراحی نشده) و طبیعی می بایست با هم مساوی باشند.

اندازه ی متوسط گوش ها مطلوب بوده به طوری که لبه های قدامی گوش در مجاورت گونه ها قرار گیرند.

گردن : خشک و عضلانی است.به سمت بالا حمل می شود و حالتی اشرافی به حیوان می دهد.

جدوگاه : مرتفع ترین قسمت فوقانی کمر بوده و به خصوص در نرها به خوبی قابل تشخیص می باشد و بدین طریق شیب خط پشتی از سمت کپل به طرف جدوگاه حالتی صعودی میابد.

کپل : با افتادگی ملایم، از دنبالچه تا ریشه ی دم به طور محسوس محکم است.کپل ظاهری گرد داشته، نه خیلی صاف و نه دارای افتادگی است.وسعت و پهنای کپل ایده آل است و دارای ساختار عضلانی می باشد.

سینه : طول و عمق سینه متناسب با طول بدن بوده(در تیپ اروپایی بسیار عمیق و در تیپ آمریکایی قابل توجه) و عمق دنده ها تقریباٌ 50 درصد قامت سگ تا جدوگاه دوبرمن است.سینه باید واجد پهنای خوبی باشد.

دم : در بالای نشیمنگاه واقع شده و کوتاه بریده می شود. به طوری که تقریباٌ دو مهره ی دمی قابل رویت باقی بماند.در کشور هایی که قطع دم غیر مجاز باشد دم به شکل طبیعی خود باقی می ماند.

پوشش بدن

موها : کوتاه (اسبی) سخت و ضخیم بوده که محکم به بدن چسبیده اند و صاف و هموار و یکنواخت در سطح پوست بدن توزیع شده اند.

رنگ : مشکی یا قهوه ای،بلو و فان، با مشخصه های ثابت قهوه ای مایل به قرمز که به وضوح مشخصند و با علائم روی پوزه به شکل یک لکه یا نقطه روی گونه ها و در بالای ابروها و علائم دیگری روی گلو، دو لکه جلوی سینه،روی متاکارپ و متاتارس و پنجه ها،روی سطح داخلی زانوها،روی بازوها و زیر دم.

خطاها و نواقص : هرگونه انحراف از موارد ذکر شده در بالا می بایست نوعی نقص تلقی شده و به جدیت اثرات این نقص ارزیابی و تاثیر آن روی سلامت و رفاه حیوان بدقت لحاظ گردد.

رنگهای استاندارد در سگ دوبرمن

برگرفته از:

کتاب داوری و استاندارد مصور در دوبرمن نوشته ی سیدعلی معافی-کتاب راهنمای کامل نژادهای سگ نوشته ی علیرضاقمریان-تجربیات محمد زند (کنل داگزهلدینگ)